Donderdag 20 juni 2024 bereikt VV Oerterp de mijlpaal van 75 jaar. Daarom deze nieuwe rubriek: Uit het archief, interviews van leden die al lang betrokken zijn bij VV Oerterp. De interviews zijn afgenomen door Gurbe van der Woude 

Andries Jongbloed: ‘Ik krij noch altyd  enerzjy fan Oerterp’

Andries Jongbloed zijn roots liggen in Heerenveen, maar is een Oerterper in hart en nieren geworden. Sinds zijn komst eind jaren zeventig naar Ureterp is de 69-jarige Andries altijd betrokken met en actief geweest voor de plaatselijke voetbalvereniging. Met als hoogtepunt de realisatie van het nieuwe sportcomplex De Griene Greide.

De verhuizing van het oude complex De Hege Kamp aan de Schoollaan naar De Griene Leane in 2011 had heel wat voeten in aarde, herinnert Andries, destijds voorzitter van Oerterp, zich.  Oerterp wilde dolgraag een nieuw complex, maar een gronddeal tussen Opsterland en Aannemingsbedrijf Van der Wiel kwam maar niet rond. Uiteindelijk besloot de gemeente de grond van de voetbalterreinen zelf in exploitatie te nemen.

,,It hat mei-inoar wol acht oant tsien jier duorre foar it beslút foel,” weet Andries nog. Toen eenmaal de kogel door de kerk was, begon pas het echte werk. De sportverenigingen, naast de voetballers kregen ook de korfballers en tennissers een plek aan De Griene Leane, moesten hun wensen en eisen voor de nieuwe accommodatie op papier zetten.

Het was een drukke, maar vooral interessante periode, aldus Andries die zitting had in de bouwcommissie. Hij kreeg als onderwijzer te maken met zaken waarover hij geen kennis beschikte en ervaring mee had. ,,It gie oer linksdraaiende en nei binnen draaiende doarren, isolaasje en ynstallaasjewurk. Dêr wist ik neat fan. It wie in learsume perioade, ik haw der in soad fan opstutsen.”

Er werd stevig onderhandeld met Opsterland. ,,De gemeente woe sa goedkeap mooglik bouwe en de feriening fansels sa moai mooglik.” Er ging heel wat vergaderwerk aan vooraf voor de definitieve vorm en indeling van kantine en kleedkamers vaststond. Het eindresultaat mag er zijn, vindt Andries. ,,Fan besykjende ferienings krije wy ek faak te hearren dat wy in moai kompleks hawwe.”

Op één besluit kijkt Andries met gemengde gevoelens terug. Oerterp mocht een kunstgrasveld laten aanleggen, maar koos uitsluitend voor gras. Achteraf misschien niet de beste keuze. ,,Seker as je in wiete hjerst hawwe lykas ferline jier. Op keunstgers kinst altyd traine. No noch in keunstgersfjild oanlizze is net te dwaan. Dat kostet in heal miljoen.”

De verhuizing naar sportcomplex De Griene Greide heeft de vereniging een nieuwe impuls gegeven , vindt Andries. De oude stek aan de Schoollaan was sfeervol, maar het in 1978 in gebruik genomen kantinecomplex was gedateerd en de trainingsomstandigheden op het oude en kleine gravelveld waren verre van ideaal. ,,De feriening hie ferlet fan in nij kompleks.”

Oerterp maakt de afgelopen jaren een forse groei door. Op de dag van het interview heeft Andries net het 395^ste lid ingeschreven, een recordaantal voor de vereniging die meestal rond een aantal van tweehonderd leden schommelde. De aanwas is volgens Andries te danken aan het nieuwe complex dat Oerterp:,, Mear útstrieling jout.” Daarnaast heeft de groeiende populariteit van vrouwenvoetbal Oerterp goed gedaan.

Ondanks de pluspunten van het nieuwe onderkomen,  kijkt Andries met plezier terug op de jaren dat Oerterp op het complex aan de Skoalleane voetbalde. Het was een mooie en gezellige tijd, herinnert hij zich. ,,De klub wie in sintraal plak. Op tiisdeis - en freedtejûnen en sneins siet de kantine fol en waard it faak let. It wie mear mei-elkoar as tsjintwurdich.”

Andries woont alweer 46 jaar in Ureterp en is al die tijd betrokken geweest bij de voetbalvereniging. De inmiddels gepensioneerde onderwijzer vervulde diverse functies: van secretaris, voorzitter, voorzitter jeugdcommissie, jeugdtrainer, scheidsrechter, grensrechter bij het eerste elftal tot lid van de bouwcommissie. Bovendien was hij altijd als voetballer actief. Voor zijn inzet werd hij in 2011 benoemd tot erelid

Andries zet zich nog wekelijks in voor Oerterp. Hij beheert de ledenadministratie, schrijft artikelen voor de website en het programmablad en doet mee aan walking football. ,,Ik doch it graach. Ik krij der noch altyd  enerzjy fan. De feriening hat wol ferlet fan frijwilligers. De groep dy’t altyd klearstiet fergrizet, mar frijwilligers moatte der bliuwe foar it fuortbestean fan de feriening.”

Andries maakte bij Oerterp veel mee en deed de nodige mensenkennis op. Als bestuurder moet je een dikke huid hebben, leerde hij. Als Andries vroeger de indelingen van de jeugdteams op de fiets rondbracht in het dorp, had bij thuiskomst de telefoon in huize Jongbloed al meerdere keren gerinkeld. Dan had zijn vrouw Wietske weer boze vaders aan de lijn gehad die het niet met eens waren met het selectiebeleid.

,,Elke heit sjocht yn syn soan in Messi. Dat is yn fjirtich nea feroare.” De kritiek was niet altijd leuk, maar het bestuur liet volgens Andries het clubbelang altijd prevaleren boven het individuele belang. ,, As bestjoerder moatst beslúten nimme en flaters meitsje doare.  Dochst it noait elkenien nei it sin, dat haw ik wol leard.”