Donderdag 20 juni 2024 bereikt VV Oerterp de mijlpaal van 75 jaar. Daarom deze nieuwe rubriek: Uit het archief, interviews van leden die al lang betrokken zijn bij VV Oerterp. De interviews zijn afgenomen door Gurbe van der Woude 

Anno de Vries staat altijd voor Oerterp paraat

Anno de Vries is al bijna twee decennia leider en trainer bij Oerterp. De 57-jarige Ureterper begon als leider toen zijn zonen Jorn en Mart gingen voetballen. Veel van de spelertjes waar hij vroeger mee werkte, heeft hij nu onder zijn hoede bij het tweede elftal. ,,Doe krigen se nei de wedstriid in pûdsje snoep, no sitte se oan it bier en in gehakbaltsje.”

Vanaf het moment dat zijn oudste zoon Jorn zich aanmeldde bij Oerterp, was Anno betrokken bij de voetbalavonturen van Jorn en zijn broertje Mart. Anno was leider en probeerde als trainer de mannekes de begrippen van de voetbalsport bij te brengen. In 2008 kreeg hij er een taak bij, hij werd gevraagd leider te worden van het tweede elftal, een functie die hij nog steeds vervult.

,,Ik seach wol in útdaging. Hie it idee dat ik der wat fan meitsje koe. Je tinke sels dochs faak dat je it better kinne as in oar no,” blikt Anno terug. Of hij het beter kan, laat hij liever aan anderen over om te beoordelen, feit is dat hij al vijftien jaar en met veel plezier leider van het tweede elftal is. ,,Ik fyn it moai om mei de jonges op paad te gean. It jout in soad foldwaning.”

De eerste seizoenen vielen niet mee. Hij werkte vooral met jongens die het eerste elftal net niet hadden gehaald. De motivatie bij de voetballers liet soms te wensen over. Dat was te merken op het trainingsveld, de opkomst was vaak matig. En op zondag moest Anno, om toch een team op de been te kunnen brengen, regelmatig een beroep op jeugdspelers. ,,It wie út en troch behelpen.”

Die tijden liggen ver achter hem. Anno werkte de laatste jaren met een vaste groep, met jongens die samen opgroeiden en ook buiten het veld een band hebben. Het is een hecht team, aldus de leider. ,,De measten binne ek as frijwilliger belutsen by Oerrock. De saamhorigens is dêrtroch grut.” Met een glimlach. ,,Alline as Oerrock in feestje hat is it lestich. Dan binne se moarns net fris en mei ik bliid wêze as elkenien opdaagjen komt.”

Klagen wil Anno, die de afgelopen vijf seizoenen ook trainer van het tweede team was, niet. Zijn trainingen worden soms beter bezocht dan die van het eerste. Misschien wel een gevolg van zijn aanpak. Zijn oefenstof is gevarieerd en zoveel mogelijk met de bal. Dat willen voetballers, weet hij uit ervaring. ,,In kertier om it fjild drave hat elk in hekel oan. Se moatte der aardichheid oan hawwe, oars kinst net prestearje.”

Veel oudere voetballers zijn kritisch op de mentaliteit van de huidige generatie voetballers, die niet voor hun sport zouden leven. Volgens Anno valt het wel mee. Zijn spelers willen altijd winnen en zelfs met jongens die een reputatie hebben moeilijk te zijn, kan hij prima mee door een deur. ,,Ik bin earlik en iepen, sa wol ik sels ek behannele wurde. En ik bliuw posityf. Nimmen wurdt der better fan ast him ôfbrânst”

Kritiek of gescheld op de leiding duldt Anno niet. In zijn tijd als speler was hij licht ontvlambaar, vloog hij soms uit de bocht als het hem niet zinde. Ouder en wijzer, probeert hij zelf het goede voorbeeld te geven. ,,Ik bliuw rêstich, as ik sels seur op de skeidsrjochter ha ik gjin rjocht fan sprekken mear. Alline as ik tink dat de jonges ûnrjocht oandien wurdt, fyn ik dat ik se beskermje moat.”

De regels bij het tweede zijn strikt en duidelijk. Wie zich verslaapt en te laat komt, moet op de bank plaatsnemen. Spelers die niet trainen, staan niet in de basis. De voetballers van het tweede gedijen er goed onder en zijn, dat is alom bekend, tevreden over hun leider. Toch vraagt Anno ieder jaar of de groep met hem door wil. ,,Je moatte iepenstean foar krityk, it is net fanselssprekkend dat alles gewoan trochgiet.”

De promotie naar de eerste reserveklasse was een mooi en onverwacht succes. Oerterp versloeg in de nacompetitie Frisia. De Leeuwarders waren veel beter, maar verzuimden de kansen af te maken en kregen het deksel op de neus. De stap naar de eerste klasse bleek te hoog gegrepen. De laatste seizoenen komt Oerterp 2 uit in de tweede reserveklasse. ,,Dat is ús nivo.”

Anno, die als speler voor alle seniorenteams van Oerterp actief was, is een echte voetballiefhebber. Hoewel hij ook lange tijd een seizoenkaart van sc Heerenveen had, gaat zijn voetbalhart maar voor twee clubs echt sneller kloppen: Feyenoord en Liverpool. Vooral zijn liefde voor de Rotterdamse club is groot en onvoorwaardelijk. Waarom? ,,It is in gefoel en dat is hiel sterk.”

Als klein jongetje voelde hij zich al aangetrokken tot Feyenoord en Liverpool. Als de Voetbal International, waar zijn oudere broer Johnny op geabonneerd was, in de bus plofte, ploos hij het hele blad na op nieuws over zijn favoriete clubs. Van 1993 tot 2001 volgde hij met zijn helaas veel te vroeg overleden broer Richard en zijn neefje Marco Feyenoord op de voet.

Het trio reisde stad en land af om hun favorieten aan te moedigen. Ze misten geen duel, als Feyenoord oefende, of voor de beker, competitie of Europees in actie kwam, de mannen waren van de partij. Later, van 2018 tot 2020,  nam hij zijn zonen Jorn en Mart mee naar De Kuip. De laatste jaren volgt Anno Feyenoord via ESPN. Als Feyenoord speelt, zit Anno voor de buis. ,,En ek wedstryden fan Liverpool sla ik noait oer.”

Met zijn vrouw Janneke bezocht hij in 2017 Anfield om Liverpool live in actie te zien. Het werd een onvergetelijke ervaring. Naast Feyenoord en Liverpool kan ook Oerterp altijd rekenen op zijn steun. Niet alleen als trainer en leider, maar ook als sponsor. Op de shirts en trainingspakken van de spelers van het tweede staat de naam van zijn klussenbedrijf; Jo Fakman, Anno F. de Vries, geprint. ,,In aardichheidsje, wol moai dochs?”