Donderdag 20 juni 2024 bereikt VV Oerterp de mijlpaal van 75 jaar. Daarom deze nieuwe rubriek: Uit het archief, interviews van leden die al lang betrokken zijn bij VV Oerterp. De interviews zijn afgenomen door Gurbe van der Woude 

Snelle linksbuiten die: ‘Altyd winne wol’

Hij speelde ruim vijfhonderd competitie- en bekerduels in het eerste elftal van Oerterp en is al 53 jaar lid van de vereniging. Gerk Hijlkema ademt Oerterp, zelfs nu hij bijna de zeventig jaar aantikt, is de vroegere flankspeler nog vrijwel dagelijks op het voetbalterrein te vinden. 

Dat de inmiddels 69-jarige Gerk het blauwwit van Oerterp zou dragen, stond niet vast. Geboren aan It Langpaed in Siegerswoude,  kwam hij eerst bij het inmiddels ter ziele gegane ONV uit Frieschepalen terecht. Toen de familie Hijlkema naar De Wilp verhuisde, verdwenen de voetbalschoenen zelfs enige tijd in de kast.

Ook na de verhuizing naar het Ureterper Vallaat in 1967 voetbalde Gerk een poos niet. Pas op zijn zestiende jaar kwam hij via zijn vrienden bij de SV Oerterp terecht. ,,Ik bin begûn yn de A’s, dy spilen doe noch op sneintemoarn.”  Gerk kon een aardig balletje trappen en mocht al vlot als wisselspeler met het eerste elftal mee.

Op zijn achttiende werd Gerk basisspeler om vijftien seizoenen onafgebroken in het eerste elftal te spelen. Zijn snelheid was zijn belangrijkste wapen. Als de rappe en gevaarlijke aanvaller zijn tegenstander eenmaal de hakken had laten zien, viel hij niet meer te achterhalen.

Mede door zijn snelheid ging er altijd dreiging uit van de linksbuiten. Gerk pikte regelmatig zijn doelpuntje mee en stond nog veel vaker aan de basis van Oerterper treffers. De aanvaller was een waardevolle en betrouwbare kracht voor trainer en elftal. ,,Ik libbe foar it fuotbal, ik kaam op sneontejûn nea dronken thús.”

Die ‘schade’ werd op zondag na de wedstrijd ingehaald. De voetbalploeg maakte het, bij gebrek aan een clubkantine in de beginjaren zeventig, regelmatig bont bij het plaatselijke café Gorter. ,,It wie altyd feest. We hiene in moaie ploech, wiene altyd oan it gekjeien. Ik kin der in boek oer skriuwe.”

Er werd gefeest, maar op het veld draaide het om presteren. En Oerterp had een goed elftal. Naast jonge talenten als Gerk en Sjonnie de Vries, kon de trainer een beroep doen op oudere, ervaren mannen als: Douwe de Jong, Meine Boonstra, Jan Flinkert en Jan Slange.

Met dat elftal werd Oerterp in het seizoen 1975-’76 kampioen van de vierde klasse C.
,,Wy ha twa jier yn ‘e tredde klasse fuotballe en spilen fierder altyd yn 4C. In moaie kompetysje mei in soad derby’s: Bakkefean, de Kompenije, De Wylp, Houtigehage, de Sweach. Yn it fjild wie der striid, mar nei ôfrin steefêst gesellich.”

Op 33-jarige leeftijd kwam hij in het tweede elftal terecht, waarin Gerk tot zijn veertigste actief bleef. Daarna zakte de aanvaller langzamerhand af om uiteindelijk in het veteranenteam te belanden. Tot enkele jaren geleden voetbalde hij nog bij de ‘oudjes’. De snelheid was verdwenen, maar het fanatisme niet. ,,Ik wol altyd winne.”

Als Gerk niet geplaagd was geweest door reuma, had hij waarschijnlijk nog altijd gevoetbald. Hij kan er moeilijk zonder: het leren monster, de kleedkamerhumor en de kameraadschap en verbondenheid van het team. ,,Meï-elkoar prestearje, dêr hâld ik fan. Kinst it net allinnich.”

Het voetbalgen is dominant aanwezig in de familie Hijlkema. Zijn zonen Jorrit en Jelmer debuteerden beide op jonge leeftijd in het eerste elftal en verdedigden twintig seizoenen het Oerterper blauw. Dochter Bernou kwam naast Oerterp uit voor SC Cambuur, sc Heerenveen en nationale jeugdteams.

Voetbal stond altijd centraal bij het gezin Hijlkema. Ging het niet over Oerterp, dan was sc Heerenveen, waar de Hijlkema’s jaren op de tribune zaten, het gespreksthema, of hun andere grote voetballiefde, Feyenoord. Het kon met dank aan Gerk zijn vrouw Wietske. ,,As hja neat mei fuotbaljen hân hie, hie it nea wurke.”

,,Fuotbal hat myn libben foar in grut part bepaald,” vertelt Gerk. De voetbalsport was zijn grote liefde, maar ook zijn uitlaatklep. Als verzekeringsagent moest hij altijd ‘strak in het pak’ op pad. ,,Oerdei hie ik de strik foar, as ik thúskaam gong dy fuort ôf en koe ik mysels wêze.”

Gerk zijn bijdrage voor Oerterp ging en gaat veel verder dan voetballen. Hij was jeugdtrainer, elftalleider, grensrechter bij het eerste en houdt met een groepje vrijwilligers nog altijd sportpark De Griene Greide netjes. Sinds drie jaar zit hij in het bestuur en daarnaast is Gerk voorzitter van de accommodatie-commissie.

Volgens Gerk gaat het goed met de vereniging. Vooral door de aanwas van jeugd is Oerterp sterk gegroeid. Hij vraagt zich wel af wat de toekomst brengt. Gerk hoopt dat Oerterp op zondag blijft spelen, maar is realistisch. ,,At de tiid wat oars freget, sille wy meibewege moatte.”