Donderdag 20 juni 2024 bereikt VV Oerterp de mijlpaal van 75 jaar. Daarom deze nieuwe rubriek: Uit het archief, interviews van leden die al lang betrokken zijn bij VV Oerterp. De interviews zijn afgenomen door Gurbe van der Woude 

Kees-Jan Dijk: garantie voor doelpunten

Kees-Jan Dijk debuteerde in 2006 als zeventienjarige in de hoofdmacht van Oerterp. De ranke, technisch vaardige voetballer veroverde al snel een basisplaats en groeide met zijn spel en doelpunten uit tot een belangrijke waarde voor de blauwwitten. Met 159 competitietreffers is Kees Jan de meest productieve speler van de 75-jarige jubilaris.

,,As de sifers fan Voetbalnoord klopje, teminsten,” houdt Kees-Jan (35) een slag om de arm. En, stelt hij, misschien zijn er vroeger wel meer mannen geweest die makkelijk het net vonden. Zijn vader Henk bijvoorbeeld, was een gevaarlijke en veel scorende middenvelder. ,,Mar yn ús heit syn tiid waarden online gjin statistiken byholden.” Als ook zijn goals in oefen- en bekerduels worden meegeteld, komt de Oerterper tot het imposante aantal van 251 treffers.

Dat Kees-Jan zou gaan voetballen, was geen ontkomen aan. Het voetbalgen is dominant aanwezig in de familie Dijk. Niet alleen vader Henk kon een aardig potje ballen, Henk zijn broers konden er ook wat van. Marten droeg het shirt van sc Heerenveen en had met zijn treffer tegen Emmen een belangrijk aandeel in de eerste promotie van de Feansters naar de Eredivisie.

Marten speelde net als Dienko en Roel (†) ook in het eerste elftal van Oerterp. ,,En ek myn omke Jan hat wol mei it earste meidien.”  Het voetbaltalent werd door Henk doorgegeven aan zijn zonen, want naast Kees-Jan groeiden ook zijn jongere broers Marko en Rolf uit tot goede voetballers. ,,Wy ha noch mei ús trijeën yn it earste spile, dat fûn ik hiel moai.”

Thuis ging het gesprek altijd over voetbal en als er wedstrijden op tv waren, keek het hele gezin. ,,It byld wie allinich mar grien, Marieke hat yn 'e begjintiid fan ús ferkearing wolris sein: by jimme is der allinnich mar fuotbal op telefyzje.” Tegenwoordig zit Kees-Jan minder vaak aan de buis gekluisterd. ,,Der is ek safolle fuotbal op. Belangrike wedstriden besykje ik noch wol te sjen.”

Als jongetje ging hij, als vader Henk moest voetballen, altijd mee. Op het voetbalterrein voelde Kees-Jan zich thuis en het bleek alras dat hij aanleg had. Kees-Jan speelde als zestienjarige al mee met het tweede en derde elftal en debuteerde als 17-jarige, in het seizoen 2005-2006 in een uitwedstrijd tegen Stiens, in de Oerterper hoofdmacht. Het bleef dat seizoen, waarin Oerterp degradeerde, bij invalbeurten.

In het seizoen dat volgde veroverde Kees-Jan een basisplek. Hij kwam in een elftal terecht met een mix van jong en oud. Het talent begon als linkervleugelaanvaller en maakte meteen indruk. ,,Ik makke fjirtjin doelpunten, it gie wol aardich.” Ook een een aantal van zijn kameraden maakte in die periode de stap naar het eerste. ,,Wy hiene in echte freoneploech, dat wie in moaie tiid.”

Hij bleef niet voorin spelen en kwam uiteindelijk op het middenveld terecht. Met zijn inzicht, techniek, loopvermogen en aanvalsdrift groeide Kees-Jan uit tot een waardevolle en spelbepalende speler. De voetballer, die tien jaar de aanvoerdersband droeg, was bovendien bloedje fanatiek.  En niet alleen op zondag, ook op de training liet de oudste van de gebroeders Dijk zich gelden. ,,Winne stie by my altyd foarop.”

Die winnaarsmentaliteit werd hem thuis met de paplepel ingegoten. De instelling om er altijd honderd procent voor te gaan, mist hij wel eens bij de jongere generatie voetballers. ,,De belibbing is feroare, dat fyn ik wolris jammer.” Maar beseft Kees-Jan, tijden veranderen. Als hij zijn vader en ooms over hun generatie hoort praten, ging het er in die jaren nog fanatieker aan toe.

De oud-aanvoerder scoorde vaak en op verschillende manieren. Hij benutte penalty’s en vrije trappen, kopte regelmatig een bal tegen de touwen en dook vaak op het juiste moment in de zestien op om een doelpuntje mee te kunnen pikken. Van scoren leefde de middenvelder op, maar ook van een assist genoot Kees-Jan.,, Ik hie wol each foar ús oanfallers.”

Kees-Jan kijkt met een goed gevoel terug op zijn carrière in het eerste elftal. Aan het seizoen 2016-2017 bewaart hij de beste herinneringen. Oerterp rendeerde uitstekend onder de fanatieke aanpak van trainer Johan van Slooten en werd kampioen van de derde klasse A met maar liefst twaalf punten voorsprong op achtervolger Drachten. Oerterp promoveerde dat seizoen voor de tweede maal in de clubgeschiedenis naar de tweede klasse.

Alles klopte, herinnert Kees-Jan Dijk zich. Vrijwel alle spelers tikten een hoog niveau aan en bovendien had Oerterp met Folkert Hoekstra en Lars Boonstra twee makkelijk scorende spelers in de gelederen. ,,Se makken beide mear as tweintich doelpunten. Dat sjit op.” In de winterstop sloot broer Rolf, hij keerde terug van Harkemase Boys, nog aan. ,,Dêr waarden wy noch sterker fan. Wy spilen mei betrouwen, hiene altyd it gefoel dat wy net ferlize koene.”

Als gevolg van knieblessures moest Kees-Jan vroegtijdig afscheid nemen van het eerste elftal. In 2020 werd hij voor het eerst aan het gewricht geopereerd, een jaar later kreeg de middenvelder opnieuw klachten. Hij had er graag nog een paar seizoenen aan vastgeknoopt, maar: ,,It koe net mear. Hiel spitich, mar op heale krêft spylje is neat foar my. Dan kinst better stopje.”

Hij voetbalt nog, op een lager niveau in het tweede elftal en in de 35+ competitie met zijn maatjes van vroeger. Als hij de knie minder zwaar belast, gaat het nog prima. Van voetballen wordt Kees-Jan nog steeds blij, zeker met de mannen waarmee hij opgroeide. , Wy ha wille, mar wolle ek winne. Die kombinaasje fan prestearje en plezier hat my altyd oansprutsen. Sûnder plezier kinst net prestearje.”